"Dzienniki włoskie donoszą, że "Banca Commerciale Italiana" nabył za 5 miljonów funtów szterlingów część rosyjskich klejnotów koronnych, które rząd sowiecki wystawił w Paryżu na sprzedaż. Na czele wspomnianego banku, który finansował pożyczkę polską we Włoszech stoi, jak wiadomo, p. Toeplitz, pochodzący z Warszawy, ożeniony ze znaną artystką dramatyczną p. Jadwigą Mrozowską". (luty 1925)
(ang.) "Wall Street Journal i Washington Post doniosły, że "część" rosyjskich klejnotów koronnych, zaoferowana przez rząd sowiecki, została sprzedana w Paryżu za 500 000 000 lirów Banca Commerciale Italiana".
W dalszej części, współczesny autor wskazuje, że pojawiające się co jakiś czas w dużych ilościach "klejnoty koronne" czy klejnoty pochodzące ze skarbca carskiego, w rzeczywistości najprawdopodobniej pochodziły z innych rabunków - w cerkwiach, kościołach, domach prywatnych... (za:)
W nawiązaniu, i jako rozwiniecie do:
(ang.) "Warszawa. Polska. 15 czerwca.[1924]
Polski rząd sprzedał większą część kosztowności otrzymanych od rządu sowieckiego w 1922 r. jako odszkodowanie za tabor kolejowy zniszczony lub zajęty podczas inwazji bolszewickiej na Polskę w 1920 r. Dobra sprzedano Banca Commerciale Italiana z Mediolanu za 6 000 000 dolarów. Signor Toeplitz, dyrektor banku, przyjedzie tutaj we wtorek [17.06] aby podpisać kontrakt.
Bank udzielił Polsce pożyczki w wysokości 400 000 000 lirów."
http://www.rodaknet.com/rp_art_3261_toeplitzowie_w_służbie_komuny.htm
http://nick.salon24.pl/767630,bankier-faszystow-dal-pieniadze-na-szklane-domy-socjal-komuny-w-warszawie
http://nick.salon24.pl/785559,toeplitz-i-zakup-kosztownosci-z-polski
http://nick.salon24.pl/786988,toeplitz-uprzywilejowany-syn-pierwszej-globalizacji
----------------
"...po mysli tych, którzy go na czele "Banca Commerciale" postawili..."
(1925) "Cały przemysł żelazny, metalurgiczny i mechaniczny Włoch z nielicznemi tylko wyjątkami, jest w rękach "Banca Commerciale Italiana", dzięki czemu bank ten rozporządza nieobliczalnemi wprost środkami. Każdy przyzna, że gałąź przemysłu opanowana przez "Banca Commerciale" jest bardzo ważnym czynnikiem bogactwa i potęgi, i że przez swe szeroko rozprzestrzenione macki w najbardziej zaludnionych i przemysłowych okolicach Włoch wywiera ogromny wpływ na życie polityczne i ekonomiczne narodu. Przy podboju tego przemysłu "Banca Commerciale" zastosowała t. zw. system łańcuchowy: jakieś przedsiębiorstwo pierwszego rzędu, silniejsze finansowo od innych, a praktycznie znajdujące się na łasce "Banca Commerciale", opanowuje pomniejsze przedsiębiorstwa z tej samej branży, z któremi tworzy jedno ogniwo, przez siebie kontrolowane. Owe pomniejsze przedsiębiorstwa zaś znowu nawzajem się wiążą między sobą różnemi interesami, oraz w swój krąg wciągają dalsze firmy, przedłużając w ten sposób ogniwa łańcucha, obejmującego całą gamę przedsiębiorstw i interesów i operującego jako całość olbrzymiemi kapitałami. "Banca Commerciale", by osiągnąć ten cel i zapewnić sobie nieodwołalnie panowanie w dziedzinie przemysłu metalurgicznego nie potrzebowała nawet dużych kapitałów; wystarcza, by posiadała w swych rękach odpowiednią ilość akcyj przedsiębiorstwa pierwszego rzędu, zapewniającą jej większość na walnem zebraniu akcjonarjuszy. Takiem przedsiębiorstwem pierwszego rzędu dla "Banca Commerciale", działającem dla niej i dążącem do owładnięcia przemysłem metalurgicznym w myśl dyrektyw Toeplitza są zakłady "Alti Forni et Acciaierie di Terni" produkujące wyłącznie stal i żelazo do wojennego użytku. "Terni" jest właścicielem większej części fabryki dział "Vickers-Terni alla Spezia" [Vickers- Rothschild], tej sławnej fabryki, która, zanim nawet plac pod jej budynki został ogrodzony płotem, otrzymała zamówienia od marynarki na 30 miljonów wraz z odpowiednią zaliczką. Pozatem "Terni" posiada pokaźną ilość akcyj "Societa Siderurgica di Savona"; to przedsiębiorstwo zaś jest właścicielem większej części kapitałów "Societa Alti Forni e Miniere deli' Elba", posiadającej znów część kapitałów towarzystwa "Ilva". Towarzystwo "Ilva" zostało utworzone przez "S.F.F.M. Elba" przy pomocy" Terni" i "Savona", dla wykorzystania warunków ustawy protekcyjnej z r. 1904, mającej na celu uprzemysłowienie okolic Neapolu; prawo to przyznaje nadwyżkę ponad normalną ilość żelaza wydobywanego na Elbie przemysłowi neapolitańskiemu i zapewnia mu dostawę surowca.
Wyżej wymienione towarzystwa są zainteresowane jeszcze w dalszych mniejszych przedsiębiorstwach, a więc w "Orlando", a przez nie w "Galileo di Firenze", w "Odero", a przez to w "San Giorgio di Sestri Ponente e di Pisa" i t.d. Organizacja ta jest naprawdę olbrzymia i tworzy ogromny trust żelazny, metalurgiczny i mechaniczny włoski pod kontrolą "Banca Commerciale", będącej łącznikiem między trustem włoskim a niemieckim. Dzięki "Banca Commerciale" roczny wwóz niemieckiego żelaza TiU osiągnął cyfrę 40000 ton, a cena jego we Włoszech skutkiem dużego popytu wzrosła o 33%. Oto co może się zdarzyć w Polsce, jeżeli kiedykolwie powierzymy. p. Toeplitzowi organizowanie naszego przemysłu wojennego. Opanuje on cały przemysł metalurgiczny i a dzięki temu będzie wywierał decydujący wpływ na polityczne i ekonomiczne życie naszego kraju, po myśli tych, którzy go na czele "Banca Commerciale" postawili. (1925).
#rothschild, słup toeplitz, paserstwo
