"Naród Hiszpański i Naród Polski położone na dwóch krańcach Europy - to niby dwie zawsze czujne strażnice. Bywały chwile w życiu tych narodów, które wielkością swoją stanowiły o losach kultury i ludzkości. Wiekopomna obrona Wiednia i Europy przed zalewem tureckim w roku 1683 przez Króla naszego Jana III i zwycięstwo Polaków nad bolszewikami w roku 1920 pod murami Warszawy, a wreszcie ostatnie bohaterskie zmaganie się Hiszpanii z czerwoną hydrą - to tylko fragmenty tej straży nad Europą.
My, młodzież polska, rozumiemy dobrze ideały, o które walczy Naród Hiszpański. Wiemy jak ułudne i fałszywe są hasła szerzone przez międzynarodowych najemników. My wierzymy wreszcie, że nasza młodość, ująwszy w dłonie miecz wielkiego króla Chrobrego, zwycięży zło, brud i podłość czasów dzisiejszych. Siłą naszą są słowa:
Wielkość i potęga Polski - to my!
Wiara w Nią - to wiara w nas!
Dlatego też w chwili gdy sztandar, na którym widnieje pięć strzał skrzyżowanych, coraz dalej rozpościera się nad wolną ziemią hiszpańską, ślemy żołnierzom drugiej strażnicy z serca płynące życzenia rychłego zupełnego zwycięstwa pod wodzą Gen. Franco.
Niech żyje Hiszpania jedna, wolna i wielka!"
miesięcznik młodzieży szkolnej "Orlęta" (1938)
***
Końcowe zawołanie odnosi się do frankistowskiego motto, obecnego przez lata także w godle Hiszpanii - ¡Una, Grande y Libre!
Hiszpania:
Jedna - Niepodzielna (przeciw separatyzmowi baskijskiemu i katalońskiemu)
Wielka - Imperialna (pamięć straconego Imperium w Południowej Ameryce i rozszerzanie wpływów w Afryce)
Wolna - nie poddająca się obcym wpływom - w odniesieniu do przeciwhiszpańskiego spisku żydowsko-masońsko-marksistowskiego (we współczesnych opisach: rzekomego).
Wskazuje się także na nawiązanie i inspirację Trójcą Świętą - Ojciec, Syn i Duch Święty (Padre, Hijo y Espíritu Santo) i inną triadę - frankistowską definicję Kościoła - Katolicki, Apostolski i Rzymski (Católica, Apostólica y Romana).
Okrzyk "Jedna, Wielka i Wolna!" był (i jest przy okazji rocznicowych uroczystości) używany na zakończenie przemówień. Mówca/lider 3 razy wznosi okrzyk España!, a obecni odpowiadają.
- ¡España!
- ¡Una!
- ¡España!
- ¡Grande!
- ¡España!
- ¡Libre!
Często kontynuowano:
- ¡Arriba España!
- ¡Arriba!
- ¡José Antonio!
- ¡Presente!
- ¡Caídos por Dios y por España! /Poległy za Boga i za Hiszpanię!/
- ¡Presente!
- ¡Viva Franco!
- ¡Viva!
Czasem jeszcze: Franco, Franco, Franco!
A współcześnie, niekiedy, można usłyszeć także, przy okazji uroczystości na cześć walczących oraz poległych w walce z komunizmem na froncie wschodnim:
- ¡Arriba de la División Azul!
- ¡Presente!
x3
I na zakończenie:
- ¡Arriba España!
- ¡Arriba!
- ¡Arriba Europa!
- ¡Arriba!
***
Zawołanie "Caídos por Dios y por España" zostało po wojnie 1936-1939 umieszczone na tysiącach tablic - miejscach pamięci, w większości przypadków na ścianach głównych kościołów w miastach/miasteczkach. Hasło występuje wspólnie z symbolami, zazwyczaj jest to krzyż, jarzmo i strzały. Najpierw wymieniony jest José Antonio Primo de Rivera a następnie nazwiska poległych pochodzących z danej miejscowości, należących do sił narodowych. Na końcu umieszczone jest zawołanie "¡Presentes!"
Fot.- internet.
