Jak czytamy, British Council to instytucja reprezentująca Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w zakresie współpracy kulturalnej oraz edukacyjnej, z nastawieniem na naukę języka angielskiego. British Council zostało założone w 1934 jako "The British Council for Relations with Other Countries" – Brytyjska Rada ds. relacji z innymi krajami. Dwa lata później nazwę skrócono do obecnej formy. Pierwszym zagranicznym biurem tej organizacji był założony w 1938 "British Institute in Cairo" – Instytut Brytyjski w Kairze. W tym samym roku powstała polska filia British Council w Warszawie przy ul. Górnośląskiej". Pierwszymi przewodniczącymi British Council byli lord William Tyrrel i lord George Lloyd (nie mylić z innymi Lloydami).
W podręcznych źródłach brak jest informacji o tym, kto pełnił co najmniej równie kluczową funkcję sekretarza generalnego tej organizacji. Okazuje się, że sekretarzem generalnym British Council, od jego założenia w listopadzie 1934 do kwietnia 1940 r., był Charles Edward Dunscomb Bridge, pułkownik.
Ze skąpych źródeł: płk. Charles Bridge (1886-1961) - szkoła w Bradley, oficjalna służba wojskowa (1904-1928), służył we Francji i Włoszech, w latach 1920-1923 w brytyjskim ataszacie wojskowym w USA (assistant), brak danych o latach 1924-7, attaché wojskowy w Warszawie i Pradze (1927-1928), a następnie w 1940 r. w Rzymie. (cd?)
W książce A. Pepłońskiego "Wywiad Polski na ZSRR 1921-1939", czytamy:
"Dostrzegając niezbyt lojalną współpracę Brytyjczyków, kierownictwo Oddziału II na zasadzie wzajemności z dystansem traktowało ich postulaty zacieśniania kontaktów. Po wizycie w Warszawie płk. Mac Gratha i płk. Charlesa Edwarda Bridge'a śledzono za pośrednictwem attache w Pradze ich dalszą podróż do Czechosłowacji. Ustalono, że obaj przebywali w Pilźnie i Ołomłuńcu oraz uczestniczyli w ćwiczeniach garnizonowych i zwiedzali zakłady wojskowe". (252)
"Z czasem Oddział II dążył do wykorzystywania kontaktów z brytyjskim attache wojskowym w Warszawie, płk. Bridgem i własnych w Londynie, by kształtować przychylny stosunek do polskich koncepcji wojskowych w odniesieniu do Rosji i Niemiec. Okazało się, że brak dostatecznych danych o samowystarczalności polskiej armii w dziedzinie zaopatrzenia materiałowego wywoływał natychmiast w Londynie wątpliwości na temat szans Polski w wypadku konfliktu zbrojnego, dlatego Oddział II dbał o odpowiednią dystrybucję informacji i ich interpretację".(254)
"Specyfikę polsko-brytyjskiej współpracy wywiadowczej dobrze charakteryzowały okoliczności kolejnej zmiany na stanowisku attache wojskowego w Warszawie w październiku 1928 r. Pułkownik Bridge zrezygnował ze służby wojskowej, ponieważ otrzymał korzystną ofertę objęcia stanowiska generalnego przedstawiciela firmy Vickers na Europę Środkową i Wschodnią. Jego następcą został mjr. Martin, który wcześniej był attache w Paryżu." (255).
To chyba ciekawe, że "współpracą kulturalną i edukacyjną z nastawieniem na naukę języka angielskiego" kierowali brytyjski gubernator kolonialny i wywiadowca wojskowy-przedstawiciel koncernu zbrojeniowego.
Z tekstów z epoki dowiedzieć się można, że płk. Bridge był także jedną z centralnych postaci zapomnianej już organizacji utworzonej w Londynie - All Peoples' Association /tłum. jako Stowarzyszenie Wszystkich Narodów/ (współcześnie króciutko wzmiankowanej u docenta w. w języku angielskim i esperanto, ze źródłem w The Times). Nazwiska zaangażowanych czytałem z dłonią na oczach, podglądając tylko. W 1934 r. odbył się w Polsce walny zjazd polskiego oddziału tej międzynarodowej brytyjskiej organizacji, obecny był i zabrał głos, obok gości z zagranicy (Rumunia, Bułgaria, Francja), m.in. jej sekretarz generalny płk. Charles E. Bridge. Polscy członkowie to m.in. dyr. biblioteki sejmowej - znany i wpływowy węglarz II RP i PRL Henryk Kołodziejski, Lednicki od Paneuropy i inni, w tem pół MSZ i paru prof.). Według ww opisu APA miała przestać działać w 1936 r.
"Organizacja A.P.A.
All Peoples' Association w skróceniu "APA" jest międzynarodowem stowarzyszeniem z centralą w Londynie - 9, Arlington Street, S. W. 1. Stowarzyszenie to powstało w 1930 r. z inicjatywy Sir Evelyn Wrench'a, prezesa zarządu wpływowego angielskiego tygodnika politycznego "The Spectator". Sir Evelyn Wrench, znany działacz społeczny, po założeniu "The British Overseas League" (łącznika pomiędzy Anglją i jej Dominjami), a następnie "English Speaking Union" (łącznika pomiędzy Anglją i Stanami Zjednoczonemi), zrealizował myśl powołania do życia "All Peoples' Association". Stowarzyszenie Wszystkich Narodów), które ma za zadanie zbliżenie wszystkich narodów świata.
Honorowymi prezesami "All Peoples' Association są: David Lloyd George, b. angielski premjer i Lord Robert Cecil, wielokrotny przedstawiciel Anglji w Lidze Narodów. Honorowymi wiceprezesami są wysokie osobistości świata politycznego i towarzyskiego Anglji. Siedzibą Międzynarodowej Rady Zarządzającej APA jest Londyn. Prezesem Rady jest Sir Evelyn Wrench, Honorowym Skarbnikiem - Sir Herbert Grotrian, Honorowym Sekretarzem Generalnym Pułkownik Charles Bridge, były Attache Wojskowy przy Brytyjskiej Ambasadzie w Warszawie.
Do APA może należeć każda osoba o nieskazitelnej czci obywatelskiej bez różnicy wyznania, pochodzenia, przekonań politycznych i społecznych. Jest to stowarzyszenie grupujące ludzi, należących do wszystkich narodów, które dąży do usuwania uprzedzeń i nieporozumień między obywatelami wszystkich krajów, a tem samem między narodami, nieporozumień, spowodowanych zazwyczaj przez wzajemną nieznajomość ich psychiki. APA propaguje zapoznawanie się członków różnych narodów przez osobisty kontakt jednostek, korespondencję, radjo, wymianę uczonych, studjujących, prelegentów i dziennikarzy i t.p. Poszczególne oddziały APA w różnych krajach mają stać się prywatnemi "Konsulatami Dobrej Woli. Członek np. Oddziału Polskiego APA po przyjeździe do Londynu lub któregokolwiek miasta, w którem istnieje oddział APA, będzie przyjmowany przez odnośny oddział, zapoznawany z miejscowymi obywatelami i dozna ułatwień wszelkiego rodzaju w swych poczynaniach. Centrala w Londynie wydaje kwartalnik (planowane jest wydawanie miesięcznika) w trzech językach: angielskim, francuskim i niemieckim; urządza we własnym domu (9 Arlington Street, S. W. 1) zebrania towarzyskie, odczyty i "Wieczory Międzynarodowe". W roku ubiegłym odbył się tam między innemi "Wieczór Polski", który zgromadził około tysiąca osób. APA objęła już: Anglję, Austrję, Czechosłowację, Danję, Francję, Holandję, Niemcy, Łotwę i Polskę. Organizacje APA w poszczególnych krajach urządzają odczyty, zebrania towarzyskie i t. p. Centrala APA wysyła publicystów, literatów i działaczy społecznych do krajów, w których APA posiada oddziały, w celu wygłaszania prelekcyj. Oddział Polski APA został założony z inicjatywy D-ra Henryka Grubera, Prezesa Polskiego Instytutu Współpracy z Zagranicą, który nawiązał kontakt w marcu 1933 r. z naczelnemi władzami APA, w piewszej linji z Sir Evelyn Wrenche'm prezesem i założycielem "All Peoples' Association". Dnia 6 kwietnia 1933 r. przybył do Warszawy Sir Christopher Robison, Honorowy Skarbnik Międzynarodowej Rady APA, który na inauguracyjnem zebraniu Oddziału Polskiego wygłosił prelekcję na temat celów, zadań i sposobów działalności APA. Dnia 10 maja 1933 r. odbyło się zebranie Komitetu Organizacyjnego, na którem przyjęto projekt statutu Oddziału Polskiego APA opracowany przez mecenasa W. Łypacewicza na podstawie wzorów dostarczonych przez centralne władze stowarzyszenia. Statut ten został dnia 23 czerwca 1933 r. wpisany do rejestru stowarzyszeń i związków Komisarjatu Rządu st.m. Warszawy. Dnia 4 lipca 1933 r. odbyło się w lokalu Polskiego Instytutu Współpracy z Zagranicą pierwsze Walne Zgromadzenie Oddziału Polskiego APA, na którem wybrano zarząd. Na posiedzeniu Rady Narodowej postanowiono jednomyślnie zaprosić na honorowych prezesów: d-ra Henryka Grubera, prezesa Polskiego Instytutu Współpracy z Zagranicą i prezesa Augusta Zaleskiego, b. ministra spraw zagranicznych. Obecnie skład Zarządu jest następujący: Prezes Komitetu Wykonawczego: Tytus Filipowicz; wiceprezesi: p. Marjan Chodacki - radca M.S.Z. i p. Leopold Tomaszkiewicz - poseł na sejm; sekretarz generalny: p. Jerzy Życki, dyrektor Polskiego Instytutu Współpracy z Zagranicą; skarbnik: redaktor dr. Jerzy Rogowicz; członkowie: prof. Wacław de Baehr, wiceprezes Polskiej Komisji Współpracy Intelektualnej; min. Karol Bertoni, prof. Roman Dyboski, prof. Ludwik Ehrlich, prof. Olgierd Górka, dyrektor Instytutu Wschodniego; dr. Henryk Kołodziejski, dyrektor Bibljoteki Sejmu i Senatu, p. Leopold Kotnowski - prezes Izby Handlowej Polsko-Amerykańskiej, mec. Wacław Łypacewicz, prezes Polskiego Stow. Przyjaciół Pokoju, prof. Juljan Makowski, naczelnik Wydziału M.S.Z., p. Wacław Przesmycki, naczelnik Wydziału M.S.Z., min. Józef Targowski.
Do Komisji Rewizyjnej wchodzą: Aleksander Lednicki, prezes Oddziału Polskiego Pan-Europejskiej Unji, marszałek Jan Dębski, wiceprezes Ligi Morskiej i Kolonjalnej, dr. Antoni Benis, członek Zarządu Towarzystwa Polsko-Angielskiego. Adres Biura Oddziału Polskiego APA: Marszałkowska 153 m. 4. Sekretarzem biura jest p. Józef Statkowski" (1934)
***
Aktywność British Council w Polsce przed II wojną światową
(ta publiczna i dodatkowo odnotowana przez prasę w Warszawie).
18.06.1937- jeszcze przed otwarciem utworzeniem oddziałów zagranicznych.
Po "wpadce" z Edwardem VIII.
"Pokaz filmu koronacyjnego w Warszawie.
Wczoraj między g. 4 i 5 pp. pod auspicjami sir Howarda Kennarda, ambasadora brytyjskiego w Warszawie, został wyświetlony staraniem polsko-angielskiej Izby handlowej w porozumieniu z instytucją, zwaną "British Council", film z koronacji króla Jerzego VI-go [11.12.1936], w kinie "Rialto". Film miał tę zaletę, że ukazał widzom wszystkie najdrobniejsze i najbardziej charakterystyczne cechy i szczegóły tej historycznej i imponującej ceremonii na tle monumentalnych budowli "serca imperium brytyjskiego" - Londynu. Mieliśmy więc okazję najpierw podziwiać samo wspaniałe i imponujące tło, jakie stanowi kompleks starych i stylowych budowli Westminsteru i Piccadilly, przez którą się procesja koronacyjna przesunęła, od pałacu Buckingham począwszy, a skończywszy na Łuku Admiralicji, pałacu świętego Jakóba i opactwie westminsterskim. Film oddaje z historyczną wiernością i precyzją, splendorem i rozmachem poszczególne sceny, od chwili przybycia króla Jerzego i królowej Elżbiety do Westminster Abbey, aż do sakramentalnego momentu samej koronacji młodego monarchy i jego pięknej, dobrej i popularnej małżonki. Mimo, że był to film jednobarwny, to jednak błyszczał przepychem strojów, płaszczy, koron i biżuterii, niczym "opowieść o królu z bajki". W ten sposób wolny i szczęśliwy naród angielski demonstrował przed światem swe bogactwa i potęgę i dowodził, że tam, gdzie rząd jest silny i władza popularna, bo oparta o świadomą wolę całego narodu, tam państwo naprawdę urasta i pozostaje na zawsze wielkim mocarstwem [istotnych zmiennych jest niestety więcej, w tym te wpływające na ww.]. Na zakończenie tego jedynego w swoim rodzaju spektaklu pokazano nam potężną rewię sił wojskowych Wielkiej Brytanii w Spithead. Film ten przyjęto rzęsistymi oklaskami. Oprócz przedstawicieli angielskiej ambasady, licznie był reprezentowany korpus dyplomatyczny, kolonia angielska i amerykańska, M.S.Z. oraz sfery towarzyskie stolicy".
07.02.1938.
Przyjazd sira Ronalda Storrs
Na zaproszenie „Polskiego Instytutu Współpracy z Zagranicą, przybędzie do Warszawy w dniu 18-go lutego, delegowany przez "British Council", oficjalne angielskie biuro propagandy, sir Ronald Storrs, celem wygłoszenia 21-go b.m. odczytu w "Polskim Instytucie Współpracy z Zagranicą" p.t. "Lawrence of Arabia". Odczytowa tura sir Ronald Storrs, któremu towarzyszy jego żona, obejmuje następujące miasta: Kair, Aleksandrię, Triest, Budapeszt, Wiedeń, Pragę, Warszawę, Brukselę.
Sir Ronald Storrs liczy 56 lat. Ukończył z najwyższym odznaczeniem uniwersytet Cambridge w 1903 r. W 1904 — 1909 r. służył w ministerium finansów Egiptu, przy czym był sekretarzem brytyjskich ajentów (-wielkorządców) w Egipcie, lorda Kitchenera i sira R.Wingate. W 1917 r. został wojskowym gubernatorem Jerozolimy i pozostawał na tym stanowisku do 1920 r„ kiedy mianowano go cywilnym gubernatoram Jerozolimy i Judei. W 1926 r. został powołany na stanowisko gubernatora i głównodowodzącego wyspy Cypr, pozostając na tym stanowisku do 1923 r. Potem został mianowany gubernatorem i główno-dowodzącym w Północnej Rodezji w Afryce. W 1934 r., z powodu słabego zdrowia, wystąpił ze służby i został członkiem Komitetu konserwacji arabskich pamiątek w Kairze, Komitetu funduszu rozwoju Palestyny oraz anglikańskiej Rady do spraw zagranicznych. Jest on autorem książek: "Orientations" (wspomnienia z życia) i "Handibook of Cyprus".
18.02.1938.
Sir Ronald Storrs w Krakowie
Do Krakowa przybył Sir Ronald Storrs znakomity angielski podróżnik i dyplomata, przez szereg lat gubernator Jerozolimy, który z inicjatywy "British Council" w Londynie objeżdża Europę, wygłaszając odczyty o legendarnym pułk. Lawrence, bohaterze powstania arabskiego przeciw Turcji.
Wczoraj Sir Ronald zwiedził w godzinach rannych Wawel i kryptę Srebrnych Dzwonów w towarzystwie prof. Romana Dyboskiego i hr. Pudłowskiego, po tym zaś Wszechnicę Jagiellońską w towarzystwie rektora prof. Szafera. W godzinach wieczorowych słynny Anglik ten wygłosił wygłosił w szczelnie wypełnionej sali Izby przem.-handlowej w Krakowie odczyt na fascynujący temat: "Lawrence of Arabia", w którym scharakteryzował rolę, jaką odegrał jego niezwykły rodak w dziele emancypacji Arabii. Po odczycie miejscowy "Klub Angielski" przy polskiej YMCA w Krakowie podejmował prelegenta herbatą połączoną z zebraniem towarzyskim.
Sir Ronald Storrs wygłosi odczyt na tenże temat w d. 20 b. m. w pałacu Staszica w Warszawie.
20.02.1938.
Sir Ronald Storrs w Warszawie
Do Warszawy przybył z Krakowa wraz z małżonką, sir Ronald Storrs, były cywilny gubernator Jerozolimy i Judei, znakomity angielski dyplomata, podróżnik i autor, aby wygłosić 21 -go b. m. w Pałacu Staszica o godz. 8-ej wieczorem odczyt pod tytułem: "Lawrence of Arabia". Znakomity ten Anglik kształcił się na uniwersytecie w Cambridge, poczem pracował w angielskiej służbie cywilnej (Civil Service) w Egipcie, Iraku i Mezopotamii, obejmując kolejno ważne stanowiska w imieniu rządu Wielkiej Brytanii. W roku 1920-ym został mianowany gubernatorem Jerozolimy i Judei, zaś od roku 1926-go gubernatorem i głównodowodzącym wyspy Cypr, aby przejść z kolei na stanowisko gubernatora i głównodowodzącego północnej Rodezji w Afryce. Sir Ronald opuścił [?] przed 4-ma laty angielską służbę rządową, aby się oddać równie wybitnej działalności w dziedzinie politycznej, kulturalnej naukowej i propagandowej. W odczycie, który wygłosi pod auspicjami „British Council" w Londynie na zaproszenie Polskiego Instytutu Współpracy z Zagranicą, sir Ronald scharakteryzuje niezwykłą rolę, jaką odegrał osławiony i tajemniczy płk. Lawrence w akcji wywołania powstania arabskiego przeciwko Turcji. Odczyt ten zilustruje również angielskie metody rządzenia na Bliskim Wschodzie i da wgląd w psychologię świata mahometańskiego w kontakcie z zachodnią cywilizacją.
02.02.1938
Współpracownik płk. Lawrence wygłosi wykład w Warszawie
(...) W swej słynnej książce p. t. "Siedem Słupów Mądrości", nieżyjący już płk. Lawrence, agent angielski w Arabii w czasie wojny, pisze na 57-ej stronie:
"Pierwszym wśród nas był Ronald Storrs, sekretarz do spraw w Misji Brytyjskiej w Kairze, najbardziej utalentowany Anglik na Wschodzie, subtelnie (?)wny pomimo poświęcenia części swej energii na muzykę, literaturę, malarstwo i sztukę plastyczną i na wszystko co jest piękne na świecie. Pomimo tego Storrs zebrał to co zasiał i był zawsze na pierwszym miejscu. Jako wielki człowiek pomiędzy nami mógłby on się stać dominującym czynnikiem brytyjskiej polityki na Wschodzie gdyby się był wyrzekł całkowicie świata i poświęcił cały swój umysł i siły surowościom atlety idącego na wielki bój".
***
11.03.1938.
Uczony angielski przyjeżdża do Polski - Prof. John Harold Clapham
Na zaproszenie Polskiego Instytutu Współpracy z Zagranicą przybędzie do Warszawy w dniu 14 marca, delegowany przez British Council, profesor John Harold Clapham, który zostanie w Warszawie 3 dni i wygłosi w Polskim Instytucie Współpracy z Zagranicą odczyt pt. "Problemy bezrobocia i przeciwdziałania temuż w Anglii". J. H. Clapham jest profesorem historii ekonomii na uniwersytecie w Cambridge. Urodził się w 1873 r. Jest współredaktorem „Cambridge Economic History", której pierwszy tom ma się ukazać w 1939 roku, oraz autorem następujących dzieł: "Przyczyny wojny 1792 r. (w 1899 r.); "Przemysł Wełniany i Przędzalniczy" (w 1907 r.) "Abbe Sieyes" (w 1912 r.);"Rozwój ekonomiczny Francji i Niemiec w latach 1815-1914" (w 1921 r.); "Historia ekonomiczna Anglii nowoczesnej" (I.-1926 r. II.-1932) "Studia nad historią ekonomiii" (1929).
08.03.1938.
"(...)Podzas wojny profesor Clapham pracował w Min. handlu, w wydziałach: przemysłu wojennego oraz komisji gabinetu wojennego. Za swe zasługi odznaczony komandorią orderu Imperium Brytyjskiego. Był on również przewodniczącym sekcji F. "British Association" w 1920 r., jest członkiem zarządu Brytyjskiej Akademii, a także członkiem Królewskiej Akademii Szwedzkiej. Poza tym jest on współredaktorem „Cambridge Economic History", której pierwszy tom ma się ukazać w 1939 r. i szeregu dzieł z zakresu spraw gospodarczych i socjalnych."
[sir od 1943 r., autor również "The Bank of England, A History" (1944), 1940-1946 prezes British Academy (zał. 1901 z inicjatywy Royal Society]
27.01.1939.
[Drugi dzień oficjalnej wizyty w Polsce szefa MSZ Niemiec - von Ribbentropa: "W drugim dniu swego pobytu w Warszawie minister spr. zagr. Rzeszy, von Ribbentrop, o g.11-ej rano złożył wizytę p. ministrowi J. Beckowi. Następnie p. min. von Ribbentrop w towarzystwie ambasadora Niemiec von Moltkego złożył wizytę p. premierowi Składkowskiemu. Z pałacu Prezydium Rady Ministrów p. minister von Ribbentrop udał się w towarzystwie p. ministra Becka, ambasadora von Moltkego do gmachu GISZ, gdzie był przyjęty przez pana marszałka Śmigłego-Rydza. O godz. 12,40 minister spr. zagr. Rzeszy Niemieckiej von Ribbentrop złożył wieniec na grobie Nieznanego Żołnierza (...) O godz. 13-ej p. min. von Ribbentrop udał się na Zamek królewski, gdzie był przyjęty na audiencji przez Pana Prezydenta Rzeczypospolitej. (...) W godzinach popołudniowych minister spraw zagranicznych Rzeszy von Ribbentrop odbył w Ministerstwie Sur. Zagr. 2 i pół godzinną rozmowę z ministrem spr.zagr. J. Beckiem.] Wystawa współczesnej sztuki brytyjskiej oraz sztychów z XVIII I XIX w.
Warszawa będzie miała rzadką okazję zapoznania się z plastyką angielską. W dn. 28 bm. nastąpi w Instytucie Propagandy Sztuki otwarcie wystawy urządzonej staraniem British Council, tj. Brytyjskiej Rady dla stosunków kulturalnych z obcymi krajami. Wystawa obejmuje 117 obrazów olejnych, 120 akwareli i rysunków i około 150 eksponatów grafiki wszystkich współcześnie uprawianych technik, a więc, miedzioryty, drzeworyty sztorcowe i zwykłe, akwaforty i litografia, jak
również oryginalne rysunki. Brak miejsca nie pozwolił wystawić dzieł artystów najmłodszych, jednak wszyscy najlepsi współcześni artyści brytyjscy są reprezentowani. (...) Wystawa niniejsza jest piątą z rzędu urządzaną przez Komitet Sztuk Pięknych British Council od chwili jego powstania w r. 1935. Dwie pierwsze były w Wiedniu i Pradze [no,no! wystawa, która przynosi pecha...] w początkach r. 1936 i obejmowały prace dawnych akwarelistów oraz dawne i współczesne rysunki i sztychy. Na jesieni r. 1936 z okazji Brytyjskiej Wystawy Imperialnej zorganizowano w Johannisburgu wystawę sztuki, zaś w r. 1938 na Biennale w Wenecji [Włochy] wystawiono 290 prac artystów brytyjskich.(...) Eksponaty zostały wypożyczone przez następujące galerie i zbiory: The Tate Gallery, The Imperial War Museum (Królewskie Muzeum Wojny), Contemporary Art Society (Tow. Sztuki Współczesnej) w Londynie, oraz galerie prowincjonalne w Leeds, Liverpool'u, Bradford i Glasgow."
Ojej! przecież Marszałek Rydz-Śmigły ma słabość do sztuki, zna, lubi, ceni, szanuje. Ciekawe czy wpadnie...
Jest!
02.02.1939.
W salonach stołecznego Instytutu Propagandy Sztuki odbyło się otwarcie wystawy współczesnego malarstwa brytyjskiego. Otwarcia dokonał marsz. Śmigły Rydz w obecności min. Swiętosławskiego, wicemin. Szembeka, członków korpusu dyplomatycznego i przedstawicieli władz, zarządu Tow. Polsko-Angielskiego i zaproszonych gości. Przed aktem otwarcia zabrał głos ambasador Wielkiej Brytanii Kennard, który zwracając się do p. marszałka powiedział: "W imieniu Komisji Sztuk Pięknych British Council pragnę wyrazić, panu, panie marszałku, żywą radość i powodu tego, że zechciał pan udzielić wystawie sztuki brytyjskiej swego wysokiego protektoratu oraz że zaszczycił pan swą obecnością otwarcie tej wystawy. Obecność pańska na tej uroczystości posiada dla nas tym większe znaczenie, że witamy w panu zarówno znakomitego wodza armii polskiej, jak i osobistość obdarzoną wielkim talentem artystycznym, która potrafi w pełni ocenić zebrane tu obrazy".
W odpowiedzi pan marszałek Śmigły Rydz powiedział: "Panie ambasadorze, jest mi bardzo miło wziąć udział w otwarciu wystawy sztuki angielskiej, która posiada tak piękne tradycje dzięki swemu indywidualnemu wyrazowi i walorom artystycznym. Jestem też szczególnie rad mogąc przyczynić się w ten sposób do zacieśnienia węzłów kulturalnych między Anglią i Polską". Następnie p. marszałek dokonał przez przecięcie wstęgi aktu otwarcia wystawy, którą zwiedzał czas dłuższy, oprowadzany przez ambasodora Kennarda i komisarza wystawy mjr. Longdena. (...)"
***
W lipcu 1939 rozstrzygnięto konkurs British Council na wypracowanie w języku angielskim - grupa zwycięskich dzieci wyjedzie na 2 tygodnie do Anglii. A Płk. Charles E. Bridge z wojskowego wywiadu angielskiego i British Council (autor? publikacji wydanej przez BC, "Britain To-day"), w trakcie pobytu w Polsce w charakterze attache wojskowego (1927-8), angażował się także w popularyzację gry w polo /Lwów, Warszawa, Poznań/, wchodząc m.in. do komisji sędziowskiej wespół z hr. Potockim i gen. Eugeniuszem Rodziewiczem.
***
Co robił Stephen King-Hall w maju 1939 r. w Warszawie
