Śledząc ostatnie aktywności (ale też te sprzed lat), pana, występującego obecnie "w imieniu Powstańców", co i rusz natknąć się można na takie stwierdzenie:
"Za żołnierskie dokonania został odznaczony Krzyżem Walecznych, jako jeden z młodszych żołnierzy Armii Krajowej."
Przy poszukiwaniu informacji o żołnierskich dokonaniach (hm), wówczas 15-latka, natknąłem się na jego legitymację poświadczającą otrzymanie tego odznaczenia. Zaskoczeniem, nigdzie nie ma o tym wzmianki, był dla mnie fakt, że został "jednym z młodszych żołnierzy AK" z Krzyżem Walecznych ale w...1959 r., a odznaczony został przez Radę Państwa PRL, na legitymacji złożył swój podpis Aleksander Zawadzki. Galperyn nie został odznaczony przez przełożonych w Powstaniu tylko przez komunistów w 1959 r. (brak danych o okolicznościach, nie odmówił to pewne)
(sppw.1944.org)
Aleksander Zawadzki, ps. Kazik, Wacek (ur. 16 grudnia 1899 w Będzinie-Ksawerze, zm. 7 sierpnia 1964 w Warszawie) – działacz partyjny i państwowy, kierownik Centralnego Wydziału Wojskowego KPP, przewodniczący Centralnego Biura Komunistów "Polskich" w ZSRR (1944), zastępca ds. polityczno-wychowawczych Naczelnego Dowódcy "Wojska Polskiego" (1944–1945), generał dywizji "Wojska Polskiego", członek Sekretariatu KC PPR (1948), sekretarz Komitetu Centralnego PZPR (1948–1954), członek KC i Biura Politycznego KC PZPR (1948–1964), przewodniczący Centralnej Rady Związków Zawodowych (1949–1950), dwukrotny wicepremier PRL (1949 i 1950–1952), przewodniczący Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Narodowego, a następnie Frontu Jedności Narodu, Przewodniczący Rady Państwa PRL (1952–1964), poseł do Krajowej Rady Narodowej i na "Sejm" "Ustawodawczy" oraz na "Sejm PRL" I, II i III kadencji.
W dniu 22 grudnia 1944 roku dekretem Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego przyjęto Krzyż Walecznych jako odznaczenie wojenne w Polsce Ludowej. Należy przy tym dodać, że już w dniu 11 listopada 1943 roku rozkazem nr 3 dowódca 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR gen. Zygmunt Berling odznaczył 46 żołnierzy 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki za czyny męstwa dokonane w czasie bitwy pod Lenino w dniach 11-13 października 1943 roku. Krzyż Walecznych początkowo nadawany był przez dowódcę 1 Korpusu, później 1 Armii WP, a po zajęciu części ziem polskich, przez Naczelnego Dowódcę WP. Od 1947 roku odznaczenie było nadawane przez Radę Państwa. Krzyż włączono do systemu odznaczeń Rzeczypospolitej Polskiej na mocy ustawy z 1992 roku. Łącznie w latach 1943-1985 nadano około 40 tys.[6] Krzyży Walecznych.
----
Nie tak miało być.
Z dokumentów zachowanych w IPN wynika, że na czele organizacji, która występuje w imieniu Powstańców stoi tajny współpracownikSB, a jego zastępcą jest osoba zarejestrowana jako konsultantSB.
Na Czerskiej i w innych podobnych ośrodkach chyba nikt by lepiej tego nie wymyślił.
----
ze statutu:
1. Członkostwo zwyczajne, nadzwyczajne, wspierające i podopieczne wygasa przez:
d/ - wykluczenie przez sąd koleżeński za czyn lub działalność nie dającą się pogodzić z honorem i godnością żołnierza Powstania Warszawskiego lub za działalność na szkodę Związku.
