Czy Schwarzkopf (sopran) dałaby radę wyśpiewać wiersze Szymborskiej?

Już się nie dowiemy, pewnie byłoby trzeba dobrze zapłacić.

Nie wiem też czy te "wiersze" noblistki zostały przetłumaczone na niemiecki, ale możliwe, że Schwartzkopf dałaby radę, gdyż musiała się co najmniej osłuchać języka polskiego. Oczywiście dostrzegam zasadniczą różnicę pomiędzy Niemką a Igo S a Wisławą Szymborską, poza tym Schwarzkopf była piewcą Schuberta a Szymborska Stalina.

o ten:
(...) Partia. Należeć do niej,
z nią działać, z nią marzyć
z nią w planach nieulękłych,
z nią w trosce bezsennej -
wierz mi, to najpiękniejsze,
co się może zdarzyć,
w czasie naszej młodości
- gwiazdy dwuramiennej.

Wisława Sz. - Wstępującemu do Partii,

albo ten:

(...) Jaki rozkaz przekazuje nam
na sztandarach rewolucji profil czwarty?
- Pod sztandarem rewolucji wzmacniać warty!
Wzmocnić warty u wszystkich bram!

Oto Partia - ludzkości wzrok.
Oto Partia: siła ludów i sumienie.
Nic nie pójdzie z jego życia w zapomnienie.
Jego Partia rozgarnia mrok. (...)

Ten dzień, "Życie Literackie" nr 11/61 z 15 marca 1953 r.

Eilzabeth Schwarzkopf urodziła się pod tym nazwiskiem w Jarocinie w 1915 r. W czasach poprzedniej Rzeszy należała do 3 organizacji socjalistycznych ("nazi"), z czego liderowała jednej w szkole muzycznej w Berlinie, później dołączyła także do NSDAP. Gwiazdorzyła w Deutsche Oper. Upiorni Goebbels i Goering mieli w Berlinie po operze, Schwarzkopf śpiewała dla goebbelsowskiej, ponoć tej drugiej w mieście, słabszej. We wrześniu 1942 wystąpiła podczas tygodnia muzycznego (die Musikwoche?) w okupowanym Poznaniu, śpiewała dla SSmanów, pewnie nie byle gdzie tylko w okupowanym Teatrze Wielkim/Operze Poznańskiej. W 1944 z Berlina przeniosła się z występami do opery wiedeńskiej. Pod koniec wojny dzieliła dom z Hilde Mühlmann, żoną SS-Standartenfuehrera "Kaia" Mühlmanna, tego od "dzieł pierwszego wyboru", czyli rabunku dzieł sztuki w Polsce, z polskich muzeów, kościołów i kolekcji prywatnych (wróciło dotąd około połowy). Po wojnie śpiewacza kariera Elizabeth rozwinęła się na skalę międzynarodową, wyszła za producenta muzycznego żydowskiego pochodzenia Waltera Legge, z wytwórni EMI, ten fakt miał być przyczyną dla której przez 20 lat nie była zapraszana do Metropolitan Opera w Nowym Jorku. Została obywatelką brytyjską, odznaczoną później Orderem Imperium Brytyjskiego (DBE, 2 klasa) otrzymała także doktorat w Cambridge.